ندای بصیرت...
14 آذر 1393 توسط موعظه جاوید
در واقعه کربلا، خیمه گاه لشکر امام حسین(ع) محل اجتماع افرادی بصیر از همه اقشار حتی بانوانی مثل ام وهب[1] است که وظیفه خویش و موقعیت تاریخی این قیام را به درستی درک کردند. دانستند که چه میخواهند و برای رسیدن به هدف خویش جانفشانی نمودند.
اهل بصیرت در کربلا:
>
یکی از حوادث تاریخ اسلام قیام عاشوراست که نمی توان از نقش بصیرت دینی در خلق این نهضت غافل بود. بر اساس شاخصه بصیرت، امام حسین(ع) صاحب بصیرت ناب، اصحاب و بنی هاشم که از نقطه آغاز تا پایان راه با امام خویش همراه بودند و ذره ای در اراده آنها خلل ایجاد نشد و آنها که اگرچه دیر ولی به هر حال راه صحیح را یافتند، اهل بصیرت در کربلا هستند. نکته ای که در قیام عاشورا می درخشد، انتخاب آگاهانه شهدای کربلاست که ناشی از بصیرت و دینداری است. آنها می دانستند که برای چه آمده اند و می فهمیدند که به کجا می روند و لذا برای رسیدن به مقام شهادت از یکدیگر سبقت می گرفتند.[ 2].
بصيرت اصحاب امام حسين(ع):
حضرت اباعبدالله(ع) در شب عاشورا در وصف یارانش فرمود:
فَإِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً أَوْفَى وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي اين باور هوشيارانه عاشوراييان است كه آنها را با داشتن اطلاع از شهادت، به مقتل خويش مي كشاند. ياراني كه همانند سلطان عشق _ حسين(ع) _ مرگ را چون گردنبندي بر گردن دانسته، انتظارش را مي كشند.[5] آنها اهل شوخي نبوده اند؛ اما در شب عاشورا مزاح مي كنند، غسل شهادت كرده و آخرين رازونياز با خداوند را به همراه مراد خويش انجام مي دهند.[6] ياراني كه خود را وقف خدا كردند و با سختىهايى كه در راه خدا به آنها رسيد هرگز بيمناك و زبون نشدند و سر در برابردشمن فرود نياوردند و صبر و ثبات پيش گرفتند كه خدا صابران را دوست مىدارد.[7]
[1] وهب جوانی نصرانی است که او و مادرش به دست امام حسین(ع) مسلمان شدند و با حضرت در کربلا حضور داشتند. پس از شهادت وهب مادرش شمشیر او را برداشت و قصد نبرد کرد. امام(ع) فرمود: ام وهب برگرد که خداوند تکلیف جهاد را از زنها ساقط کرد. علامه مجلسی، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، 1404ق،
[2] اللهوف،112
[3] بحارالانوار، 44/392؛ الارشاد، 2/91
[4] ر.ك. به: نفس المهموم، 205.
[5] امام حسين(ع) فرمود: مرگ براي فرزند آدم زينت قرار داده شده است چنانكه گردنبند براي دختر جوان. بحارالانوار، 44/366؛ اللهوف، 60-61.
[6] ر.ك. به: مجموعه آثار، 23/551-552.
[7] اشاره به آيه: وَ كَأَيِّنْ مِنْ نَبِيٍّ قاتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَما وَهَنُوا لِما أَصابَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُواوَ اللَّهُ يُحِبُّ الصَّابِرِينَ. (ال عمران، 146).t-family: arial,helvetica,sans-serif;">