هميشه عادت داشت وقتي من وارد اتاق مي شدم،به قامت مي ايستاد.يك روز وقتي وارد شدم روي زانويش ايستاد،ترسيدم و گفتم:عباس چيزي شده مي دانستم اگر سالم بود بلند مي شد ومي ايستاد اصرار كردم كه بگويد كه چه ناراحتي دارد ؟ گفت:چند روزي بود كه به جز براي نماز پاهايم رااز پوتين در نياورده بودم . انگشتان پاهايم پوسيده است؛ نمي توانم روي پا بايستم. صبح روز بعد عباس،باهمان حالت به منطقه ي جنگي رفت.(به نقل از همسر شهيد)

شهيدان از مي توحيد مستند شهيدان سر خوش از جام الستند

نمردند و نمي ميرند هر گز شهيدان زنده ي جاويد هستند….

شهيد حاج عباس كريمي ،فرمانده ي دريا دل لشكر 27 محمد رسول الله (صلي الله عليه و اله )