ولایت پذیری اهل بیت( عباس بن علی علیه‌السلام):
اگر به رفتار و گفتار صحابی و اهل بیت اباعبدلله علیه‌السلام در قیام عاشورا توجه کنیم می بینیم که در میان اهل بیت پیامبرصلی الله علیه و آله و سلم تنها شخصیتی که در عین حال بیشترین قرابت را به اباعبدلله علیه‌السلام داشته ولی از ارائه جزئی ترین پیشنهاد ها و خط مشی ها به امام زمان خویش امتناع ورزیده اباالفضل العباس علیه‌السلام است که می توان گفت ایشان برخلاف محمد بن حنفیه، ابن عباس، عبدلله بن جعفر، ام سلمه و…… مطیع محض امر ولایی امام زمان خویش است نمونه های زیادی از ولایت پذیری را در رفتار وگفتار عباس بن علی علیه‌السلام می‌توان مشاهده کرد.
1- عصر روز نهم محرم، زمانی که شهر به لشگریان خود امر کرد تا به سوی خیمه آل رسول‌صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم حمله کنند، اباالفضل علیه‌السلام به همراه بیست نفر از یاران به امر برادر خویش رهسپار میدان شده تا از تحرکات دشمن اطلاع یابند دشمن گفت: امر امیر است که یا به فرمانش در‌آئید یا آماده جنگ شوید. حضرت عباس علیه‌السلام از یاران همراه خویش خواست که شتاب نکنند و آن قوم را موعظه کنند تا او به سوی اباعبدلله علیه‌السلام بازگردد و از امام کسب تکلیف نماید.
درسی که می‌توان گرفت: اولا: حضرت عباس علیه‌السلام بدون هیچ گونه امتناعی امر ولای امام زمان خویش را لبیک گفت. ثانیا: وقتی در برابر سپاه دشمن قرار گرفت در برابر آنها خود سرانه و با شتاب عمل نکرد بلکه به سپاهیان خودی فرمود که در مبارزه شتاب نکرده و قوم را موعظه کنند تا او از امام زمان خویش کسب تکلیف کند.
2- ولایت پذیری دیگر عباس علیه‌السلام در شب نهم و ردّ امان نامه‌ای بود که شمر آورد؛ وقتی که شمر در برابر خیام ایستاد و فریاد زد: پسران خواهران ما کجایند؟ عباس‌علیه‌السلام و برادرانش عمداً پاسخ ندادند اباعبدلله علیه‌السلام فر مود اگر چه او فاسق است ولی پاسخش را بدهید.
پرسیدند که ای شمر چه می خواهی؟ گفت شما در امن و امان هستید عباس علیه‌السلام فرمود خداوند تو و امان نامه‌ات را لعنت کند تو به ما امنیت می‌دهی و حال اینکه فرزند رسول خدا در امن و امان نباشد.
درسی که می‌توان آموخت: عباس‌علیه‌السلام به حق به وعده خود در ولایت پذیری امام زمان خویش وفادار بود و به همگان راه و رسم مردانگی و وفا را آموخت.

ولایت پذیری اهل بیت (علی اکبر علیه‌السلام):
1- وقتی در روز عاشورا امان نامه سپاه ابن سعد را با بی‌اعتنایی رد کرد حملات پی‌در‌پی خود را با این اشعار آغاز کرد:
انا علی ابن حسین بن علی نحن و بیت الله اولی باالنبی
تا الله لا علیکم فینا بن الدعی اضرب با السیف احامی عن ابی
درسی که در مصرع چهارم این شعر حماسی می‌توان آموخت:
هر چند علی اکبر‌علیه‌السلام اعلام نمود که از پدرش که در واقع امام زمان اوست حمایت خواهد کرد که باید گفت این حمایت خود بیانگر پذیرش ولایت الهی است که به پدر بزرگوارش داده شده لذا ایشان جهاد خود را نیز لبیک گفتن به ولایت الهی پدر گرامیشان می‌داند.
2- نخستین یاور اباعبدلله علیه‌السلام از اهل بیت علی اکبر‌علیه‌السلام است. پس از ظهر بود که با شهادت یاران امام حسین علیه‌السلام ، علی اکبر علیه‌السلام با همگان وداع کرد. در این هنگام اهل حرم و همه بستگان دور تا دور او را گرفته و می‌گفتند: «ارحم غربتنا لا طاقه لنا علی فراقک» علی اکبر علیه‌السلام می‌دید که امام زمان او از هر طرف تحت فشار قرار گرفته و دشمن برای ریختن خون پاک او اجتماع کرده‌اند بدین سبب به زنها و گفته‌های ایشان چندان توجهی نداشت و آخر الامر با اجازه پدر بزرگوار به میدان جهاد رفت[1].
علی‌اکبر‌علیه‌السلام در شرایطی که امام زمان خویش را تنها و بی یاور می‌دید در برابر احساسات اطرافیانش زانو نزد و در حمایت بی‌دریغ از امام زمانش دست بر‌نداشت.

پی نوشتها:
[1] آقا تهرانی ،مرتضی ـ یاران شیدایی حسین بن علی علیه‌السلام ص247