مردفقيري٬ غلام هاي عميد خراساني را ديد كه لباس هاي بسيار زيبا و پيراهن هاي زيبا بر تن دارند.رو به آسمان كرد وگفت:خدايا!بنده پروري را از عميد خراساني ياد بگير كه غلام هايش را با لباس زربافت وزيبا مي آرايد.ازقضا پس ازاندك زماني٬بين عميد ويكي ازاميرانش٬جنگي درگرفت وعميدشكست خوردوفراركرد.امير٬غلام هاي عميد رادستگير كردوهرچه به آنهاوعده و وعيد داد وهرچه آنهاراشكنجه كردتاجاي گنجينه عميد را به او بگويندنگفتند.وقتي آن مرد فقير٬وفا وهمت والاي آنها راديد٬خودش انصاف داد وگفت:((بندگي راهم بايد از بندگان عميد خراساني ياد گرفت.))

توبندگي چوگدايان به شرط مزد مكن

كه خواجه خود روش بنده پروري داند.(الكلام يجرالكلام ٬ج1-ص181)